1) พ่อแม่จะเห็นความสำคัญต่อการพัฒนา “ทักษะเพื่อการอยู่รอด” ของลูก มากขึ้น และมากกว่า “ความเก่งกาจด้านวิชาการ”  ทำให้พ่อแม่ต้องปรับเปลี่ยนวิธีการเลี้ยงดูต่างจากเดิม หรือเพิ่มเติมมากขึ้น 

สถานการณ์วิกฤตจริงที่ทำให้คนทั่วโลกต้องปรับตัวตลอดเวลา โดยที่ไม่สามารถคาดเดาอนาคตได้ว่า…สถานการณ์จะดีขึ้นเมื่อไหร่..ตอนไหน…อย่างไร.

“ความเก่งทางวิชาการ” หรือ “ความสามารถในการเอาตัวรอด” อะไรกันแน่ที่เป็นทักษะที่ควรให้ความสำคัญอย่างแท้จริงเสียที

CCK ไม่ได้บอกว่า คนเก่งวิชาการ จะเอาตัวรอดจากวิกฤตไม่ได้ แต่คนเก่งวิชาการ ที่ไม่เรียนรู้ “ทักษะ” อื่นๆ ต่างหาก ที่จะเอาตัวรอดไม่ได้

“การจัดการชีวิตตัวเอง”..เป็นสิ่งที่ต้องทำอย่างแรก..เป็นพัฒนาการแรกเริ่มที่ต้องฝึกให้เด็กได้ทำด้วยตนเอง อย่าข้ามขั้นไปมองเพียงแค่ว่า…ลูกชั้นต้อง “เรียนเก่ง”

พ่อแม่หลายท่านคงพอจะเห็นภาพแล้วว่า ในอนาคตโอกาสจะเกิดวิกฤตซ้ำมีสูงมาก ปัญหาอาจจะถาโถมมาอย่างหนักหนา โดยที่ไม่ได้ตั้งตัว  ต่อให้ “เรียนเก่งแค่ในห้องเรียน ยังไม่สู้ เก่งในห้องเรียนชีวิต”

การเลี้ยงดูจะถูกปรับให้มีความเหมาะสมมากขึ้น เด็กจะต้องฝึกทักษะการเอาตัวรอด มากขึ้นกว่าการบวก ลบเลข ท่องสูตรคูณ หรือเนื้อหาเยอะๆ เช่น เด็กจะต้องฝึกการทำอาหารง่ายๆ เบื้องต้น ฝึกหุงข้าว ฝึกซักผ้า หัดปลูกพืชง่ายๆ การทำอย่างไรจะไม่ติดเชื้อ  เพราะเมื่อถึงวันที่วิกฤติมาอีกระลอก และก็ไม่รุู้ว่าพ่อแม่ยังจะมีชีวิตอยู่ช่วยเหลือลูกได้หรือไม่ อย่างน้อยพ่อแม่ก็จะอุ่นใจว่า….ลูกยังหาข้าวกินเองเป็น และไม่ไปเสี่ยงในที่จะมีโอกาสติดเชื้อ